hashemi
کاربر ویژه
چگونه خودمراقبتی را انجام می‌دهید؟
موضوع پرطرفدار خودمراقبتی اغلب در مجلات، وبلاگ‌ها و بخش‌های خبری تلویزیون در قالب خوردن بستنی، گرفتن حمام‌های حباب‌دار، ماساژ یا پدیکور نمایش داده می‌شود.
اگرچه این‌گونه استراتژی‌هایِ «زمانی برای من» یا «رسیدگی به خود» می‌توانند در روال خودمراقبتی نقش داشته باشند، اما خودمراقبتیِ واقعی تلاشی بسیار اساسی‌تر و جامع‌تر را می‌طلبد که همۀ جنبه‌های زندگی یک فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بنابراین رسیدگی واقعی به نیازهای خود نه‌تنها مستلزم زمان‌بندی گاه‌به‌گاه فعّالیت‌های مفرح است، بلکه نیاز به انجام برخی فعالیت‌های خوداندیشی هم دارد؛ برای اینکه ببینید اوضاع زندگی شما چگونه است، بیشتر از همه کجا می‌خواهید باشید، یا بیشتر از همه نیاز به ایجاد تغییر در کدام بخش دارید و بهترین روش برای ایجاد این تغییرات چیست.
خودمراقبتی یعنی دقیق نگاه کردن در آینه و ایجاد تغییراتی که به زندگی شما تعادل، معنا، هدف و خوشنودی می‌بخشند. برای مثال، فرض کنید ماه‌هاست بی‌سروصدا در حال دست‌وپنجه نرم کردن با یک درد، اضطراب، یا افسردگی مزمن هستید، اما به هیچ پیشرفت قابل توجهی نرسیده‌اید. خودمراقبتی در این شرایط، شامل صداقت داشتن با خودتان دربارۀ درد و مشکل مدیریت آن به‌تنهایی و بعد هم گام گذاشتن به مرحلۀ آسیب‌پذیرِ مراجعه به پزشک یا درمانگر برای کمک می‌شود.
این شرایط سخت است، چون بسیاری از ما این باور را پذیرفته‌ایم که این از ضعف ماست، اگر نتوانیم به‌تنهایی مشکلات‌مان را حل کنیم. این مطلب دور از حقیقت نیست که در جامعه‌ای که خوداتکایی را تجلیل می‌کنند، درخواست کمک کردن، در زمان نیاز، قدرت زیادی می‌طلبد. فرآیندِ یادگیریِ مراقبتِ واقعی از خود شاید همیشه لذت بخش نباشد و شاید مجبور باشید در این فرآیند، با برخی موانع ذهنی روبه‌رو شوید که باید بر آن‌ها غلبه نمایید، اما با وجود این خودمراقبتی است.
ساختار این کتاب حول شش بُعد اساسی سلامتی، طبق تعریف موسسۀ ملی سلامتی نوشته شده است: ابعاد جسمی، روحی، عاطفی، فکری، شغلی و اجتماعی.
بگذارید به سرعت، هریک از ابعاد دربرگیرندۀ سلامتی را مرور کنیم.
الف) بُعد جسمانی: سلامت جسمانی به چگونگی عملکرد بدن شما بستگی دارد. بدن برای عملکرد بهینه، به تغذیۀ مناسب، ورزش و عادات سالم نیاز دارد.
ب) بُعد اجتماعی: ما برای ارتباطات اجتماعی خلق شده‌ایم. وقتی روابط سالم با افرادی داشته باشیم که واقعاً به ما اهمیت می‌دهند، به ما احترام می‌گذارند و باعث ارتقای ما می‌شوند، در بهترین شرایط سلامت اجتماعی هستیم.
ج) بُعد فکری: همانطور که بدن شما به ورزش نیاز دارد، مغز نیز نیاز به ورزش دارد. شما هرگز برای رشد کردن و یادگیری چیزهای جدید پیر نیستید! سلامتی فکری به درگیر شدن در فعالیت‌هایی که باعث تغذیۀ خلاقیت و تیز نگاه داشتن ذهن می‌شود ارتباط دارد.
د) بُعد حرفه‌ای: زندگی برای انجام کاری که حس خوبی برایتان به بار نمی‌آورد بسیار کوتاه است. خودمراقبتیِ حرفه‌ای یافتن معنا در کاری است که انجام می‌دهید و دانستن اینکه وقتی در موقعیت شغلیِ نه‌چندان مطلوبی قرار دارید، چگونه باید با آن کنار بیایید.
ه) بُعد معنوی: وقتی ازنظر روحی سالم هستیم، متوجه می‌شویم که سلامت ما فراتر از جسم ما رفته و زندگی ما دارای معنا و هدف است.
و) بُعد عاطفی: احساسات وقتی ناخوشایند هستند، احساس می‌کنیم نمی‌توانیم با آن‌ها زندگی کنیم و وقتی خوشایند هستند، قطعاً نمی‌خواهیم بدون آن‌ها زنده بمانیم. حقیقت این است که ما خلق شده‌ایم تا طیفی از احساسات را تجربه کنیم؛ هم لذت و هم درد. سلامت عاطفی یعنی در آغوش کشیدن تمام تجارب احساسی و داشتن مهارت‌هایی که برای کنارآمدن با احساساتِ دردناک و شدید به شما کمک می‌کنند.
مراقبت از خود
رابین‌ال‌گاببن
موضوع پرطرفدار خودمراقبتی اغلب در مجلات، وبلاگ‌ها و بخش‌های خبری تلویزیون در قالب خوردن بستنی، گرفتن حمام‌های حباب‌دار، ماساژ یا پدیکور نمایش داده می‌شود.
اگرچه این‌گونه استراتژی‌هایِ «زمانی برای من» یا «رسیدگی به خود» می‌توانند در روال خودمراقبتی نقش داشته باشند، اما خودمراقبتیِ واقعی تلاشی بسیار اساسی‌تر و جامع‌تر را می‌طلبد که همۀ جنبه‌های زندگی یک فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بنابراین رسیدگی واقعی به نیازهای خود نه‌تنها مستلزم زمان‌بندی گاه‌به‌گاه فعّالیت‌های مفرح است، بلکه نیاز به انجام برخی فعالیت‌های خوداندیشی هم دارد؛ برای اینکه ببینید اوضاع زندگی شما چگونه است، بیشتر از همه کجا می‌خواهید باشید، یا بیشتر از همه نیاز به ایجاد تغییر در کدام بخش دارید و بهترین روش برای ایجاد این تغییرات چیست.
خودمراقبتی یعنی دقیق نگاه کردن در آینه و ایجاد تغییراتی که به زندگی شما تعادل، معنا، هدف و خوشنودی می‌بخشند. برای مثال، فرض کنید ماه‌هاست بی‌سروصدا در حال دست‌وپنجه نرم کردن با یک درد، اضطراب، یا افسردگی مزمن هستید، اما به هیچ پیشرفت قابل توجهی نرسیده‌اید. خودمراقبتی در این شرایط، شامل صداقت داشتن با خودتان دربارۀ درد و مشکل مدیریت آن به‌تنهایی و بعد هم گام گذاشتن به مرحلۀ آسیب‌پذیرِ مراجعه به پزشک یا درمانگر برای کمک می‌شود.
این شرایط سخت است، چون بسیاری از ما این باور را پذیرفته‌ایم که این از ضعف ماست، اگر نتوانیم به‌تنهایی مشکلات‌مان را حل کنیم. این مطلب دور از حقیقت نیست که در جامعه‌ای که خوداتکایی را تجلیل می‌کنند، درخواست کمک کردن، در زمان نیاز، قدرت زیادی می‌طلبد. فرآیندِ یادگیریِ مراقبتِ واقعی از خود شاید همیشه لذت بخش نباشد و شاید مجبور باشید در این فرآیند، با برخی موانع ذهنی روبه‌رو شوید که باید بر آن‌ها غلبه نمایید، اما با وجود این خودمراقبتی است.
ساختار این کتاب حول شش بُعد اساسی سلامتی، طبق تعریف موسسۀ ملی سلامتی نوشته شده است: ابعاد جسمی، روحی، عاطفی، فکری، شغلی و اجتماعی.
بگذارید به سرعت، هریک از ابعاد دربرگیرندۀ سلامتی را مرور کنیم.
الف) بُعد جسمانی: سلامت جسمانی به چگونگی عملکرد بدن شما بستگی دارد. بدن برای عملکرد بهینه، به تغذیۀ مناسب، ورزش و عادات سالم نیاز دارد.
ب) بُعد اجتماعی: ما برای ارتباطات اجتماعی خلق شده‌ایم. وقتی روابط سالم با افرادی داشته باشیم که واقعاً به ما اهمیت می‌دهند، به ما احترام می‌گذارند و باعث ارتقای ما می‌شوند، در بهترین شرایط سلامت اجتماعی هستیم.
ج) بُعد فکری: همانطور که بدن شما به ورزش نیاز دارد، مغز نیز نیاز به ورزش دارد. شما هرگز برای رشد کردن و یادگیری چیزهای جدید پیر نیستید! سلامتی فکری به درگیر شدن در فعالیت‌هایی که باعث تغذیۀ خلاقیت و تیز نگاه داشتن ذهن می‌شود ارتباط دارد.
د) بُعد حرفه‌ای: زندگی برای انجام کاری که حس خوبی برایتان به بار نمی‌آورد بسیار کوتاه است. خودمراقبتیِ حرفه‌ای یافتن معنا در کاری است که انجام می‌دهید و دانستن اینکه وقتی در موقعیت شغلیِ نه‌چندان مطلوبی قرار دارید، چگونه باید با آن کنار بیایید.
ه) بُعد معنوی: وقتی ازنظر روحی سالم هستیم، متوجه می‌شویم که سلامت ما فراتر از جسم ما رفته و زندگی ما دارای معنا و هدف است.
و) بُعد عاطفی: احساسات وقتی ناخوشایند هستند، احساس می‌کنیم نمی‌توانیم با آن‌ها زندگی کنیم و وقتی خوشایند هستند، قطعاً نمی‌خواهیم بدون آن‌ها زنده بمانیم. حقیقت این است که ما خلق شده‌ایم تا طیفی از احساسات را تجربه کنیم؛ هم لذت و هم درد. سلامت عاطفی یعنی در آغوش کشیدن تمام تجارب احساسی و داشتن مهارت‌هایی که برای کنارآمدن با احساساتِ دردناک و شدید به شما کمک می‌کنند.
مراقبت از خود
رابین‌ال‌گاببن